PaRoNaYaK

bazı aşklar yakışmaz insana...
 yada bazen "aşk" yakışmaz... eğreti durur... sanki bi kaç desibel yüksekten seslenir aşk... duyarsın; ama öyle yoğundur ki, anlayamazsın, seçemezsin hangi notaya vurur kalbin...

 aşk bazen seni dağıtır... o zamana kadar yapmadıkların her gün düzenli görevin haline gelebilir...

 mesela artık her saat telefondasındır, sorgulanmayı göze almışsındır bir suçlu gibi... yada aşk, hiç onaylamadığın tavırların müdavimi yapmıştır seni... haklılığını savunamayacak kadar pasifleşmişsindir de ve bunu sana söyleyen dostlarına "kıskanıyorlar" gözüyle bakarsın...

 belli bir zaman sonra sana sorduklarında; "hangi yemeği seversin, uğurlu sayın kaç, en sevdiğin renk?" ...

kalırsın öyle bir an...

 gölgen bile gider ve kalırsın tek başına... içinde yok ettiğin "sen" in bıraktığı boşlukta sallanırsın... aynaya dönersin yüzünü, kişiliği belirsiz bir varlık bulursun karşında... aşk seni öyle bir hale getirmiştir ki, sana en yakışan rengide yok saymışsındır, sana en yakışan tavrınıda...

elinde kala kala , sana hiç yakışmayan

"AŞK"

kalmıştır,
belli belirsiz o da...

PaRoNaYaK.